شفقت به خود (قدرت مسلم مهربانی به خود)

از نگاه سالوادور مدی آسیب روانی بر تعارض به معنای کلی و در سه مولفه تعارض درون‌روانی، تعارض بین‌فردی و تعارض فرد با جامعه استوار است. چنین نگاهی باعث شده است که افرادی همچون پروچاسکا در کتاب نظریه‌های روان‌درمانی، در معرفی هر رویکرد رویکرد روان‌درمانی به این مولفه‌ها بپردازند و شاید بتوان گفت بیشترین انرژی در رویکردها صرف تعارض درون‌روانی شده است. در این نظریه‌ها، مداخلات بسیار خوب برای و اثربخشی برای این تعارضات مطرح شده است ولی کمتر به مساله مهم شفقت توجه شده است. شفقت به خود و دیگران که زمانی بیشتر در آموزه‌های دینی و فرهنگی خودنمایی می‌کرد مدتی است که نه به صورت ضمنی، بلکه در قالب رویکرد رمانی، یعنی درمان متمرکز بر شفقت، به شکلی نظام‌مند در خدمت افرادی قرار گرفته است که به علت تعارض‌های درون‌روانی و استفاده از راهبردهایی نظیر خودسرزنشی، به درجاتی از مشکلات روان‌شناختی رنج می‌برند.